De chirimoya komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika, specifiek uit het Andesgebied in de buurt van Ecuador en Peru, waar hij groeit op hoogtes van 1400 tot 2000 meter. Deze ‘roomappel’ valt op door zijn hoge gehalte aan koolhydraten en natuurlijke suikers, terwijl hij relatief weinig calorieën bevat. Met rond de 80-100 calorieën per portie van 100 gram is het dus een goede keuze voor mensen die op hun calorie-inname letten.

Chirimoya’s vonden hun weg naar Europa tijdens de ontdekkingsreizen in de 15e tot 17e eeuw. In Europa pasten ze zich aan het klimaat aan, waardoor er verschillende regionale variëteiten ontstonden. Ondanks zijn Zuid-Amerikaanse wortels groeit de chirimoya goed in Europa, vooral langs de kust van Granada in de gebieden Almuñécar, Jete, Otivar en Salobreña.

De chirimoya is rijp tijdens herfst en winter, waardoor dit de ideale tijd is om van zijn heerlijke smaak en gezondheidsvoordelen te genieten. Het is een uiterst gevoelige en delicate vrucht die voorzichtig moet worden behandeld en een korte houdbaarheid heeft; de beste tijd om de chirimoya te consumeren is bij kamertemperatuur vanaf de vierde dag na het oogsten.

Chirimoya’s zijn een goede bron van kalium, essentieel voor het reguleren van de bloeddruk, spierfunctie en zenuwactiviteit. Door hun lage natriumgehalte kunnen ze worden aanbevolen aan mensen met hartproblemen, leverproblemen, hoge bloeddruk of mensen die diuretica gebruiken.

Tafeldruiven zijn de druiven die je vers en onbewerkt eet, in tegenstelling tot de variëteiten die meestal worden gebruikt voor de productie van wijn of rozijnen. In de oudheid verbouwden de Grieken en Romeinen specifieke druivensoorten die bekend stonden om hun grote, zoete vruchten. Druiven hadden (naast vijgen) een belangrijke plaats in het dieet van mensen, niet alleen de welgestelden maar ook de algemene bevolking. Ze dienden meerdere doelen; niet alleen als een heerlijke snack, maar ook als een natuurlijke zoetstof in verschillende gerechten en dranken.

Recent wetenschappelijk onderzoek heeft de aanwezigheid van antioxidant resveratrol in druiven aan het licht gebracht. Deze stof biedt potentiële voordelen voor de gezondheid, waaronder het reguleren van de uitzetting van bloedvaten, het verminderen van bloedstolling, het verlichten van pijn en ontstekingen, het verlagen van de bloedsuikerspiegel en het helpen bij aandoeningen zoals een hoog cholesterolgehalte, kanker en hartaandoeningen.

Druiven kunnen salades en andere gerechten verfrissen met een sappige zoetheid. Ze zijn vooral lekker in hartige herfst- en winterrecepten, in combinatie met vulling of geroosterd vlees. Je kunt druiven ook bereiden door ze te sauteren of te bakken; pas de kooktijd aan om de gewenste sappigheid of stevigheid te bereiken.

De kaki of dadelpruim is een vrucht die nauw geassocieerd wordt met de herfst. Ze is afkomstig van een boom die behoort tot de ebbenhoutfamilie en die wel twaalf meter hoog kan worden, hoewel hij meestal korter wordt gehouden om het oogsten te vergemakkelijken.

Naast “kaki” kan je ook de term “Sharonfruit” tegenkomen – een variëteit die bekend staat om het feit dat ze pitloos zijn, niet wrang smaken als ze nog niet helemaal rijp zijn en een heerlijke honingachtige zoetheid hebben als ze volledig rijp zijn. Andere soorten kaki, vooral de wrange variëteiten, hebben meer rijping nodig om zacht en volledig zoet te worden.

Verrassend genoeg is de kaki eigenlijk een bes! Ze zijn relatief lang houdbaar in vergelijking met andere fruitsoorten en behouden hun kwaliteit en smaak als ze langere tijd worden bewaard. Ze zijn een rijke bron van vitamine A, C, E en K, kalium en andere belangrijke antioxidanten. Hun hoge gehalte aan voedingsvezels helpt de spijsvertering en kaki’s bevatten goede hoeveelheden antioxidanten zoals carotenoïden en flavonoïden.

Kaki’s zijn zacht, smakelijk en erg zoet. Je kunt er in zijn geheel van genieten, in plakjes gesneden in salades en desserts (probeer eens een kaki taart – die is heerlijk!), of in conserven.