De artisjok vindt zijn oorsprong in het Middellandse-Zeegebied en Noord-Afrika. De Spaanse naam alcachofa is afgeleid van het middeleeuws Andalusisch Arabisch al-kharshūfa. Het is een vaste plant, een variëteit van de distelfamilie, die tot een meter hoog kan worden en een grote bloemknop ontwikkelt die gedeeltelijk eetbaar is (het hart in het midden van de bloemknop en de binnenkant van de bloemblaadjes kunnen worden gebruikt). Als men te lang wacht en de krop niet oogst, verschijnen er blauwe of paarse bloemen, waardoor de artisjok te hard en te bitter wordt en zijn culinaire kwaliteiten verliest.

De artisjok is een zeer bijzonder voedingsmiddel, met het hoogste gehalte aan antioxidanten dat in om het even welke groente te vinden is. Ze bevat ook cynarine, een natuurlijke stof die de smaak van alle dranken en gerechten waarmee ze gepaard gaat, verandert en ze zoeter, fruitiger en intenser maakt.

Dit maakt van de artisjok een ideale begeleider van dranken met een uitgesproken smaak, citrus of rokerige toetsen: Fino sherry, Manzanilla, wodka, Belgische witbieren, of witte wijnen die op oude vaten gerijpt zijn en nog enkele jaren op fles liggen. Deze zeer eigenzinnige distel accepteert niet zomaar iedereen als danspartner!

Het grootste verschil tussen de variëteiten Lamb Hass en Hass avocado ligt in het tijdstip van het groeiseizoen; Lamb Hass rijpt later, een voordeel voor landbouwers die traditioneel alleen de Hass-variëteit verbouwden, maar nu ook later in het jaar kunnen blijven produceren.

Hij is afkomstig van een zeer vitale boom met horizontale vertakkingen, waardoor hij de vorm heeft van een kroon, die hoog (tot 7 meter) en breed (tot 5 meter) kan groeien. Zijn bladeren zijn donkerder groen dan die van Hass, en het is een boom met een meer regelmatige productie, nog een kwaliteit die hem aantrekkelijk maakt voor telers (hij vertoont minder “alternerende vruchtdracht”, een afwisselende cyclus die resulteert in een grote oogst kleine avocado’s het ene jaar, gevolgd door een kleine oogst grote avocado’s het volgende jaar).

Lamb Hass heeft precies het juiste, gezonde vetgehalte voor een heerlijke, sappige textuur. Samen met zijn kleinere pit maakt dit hem gemakkelijk smeerbaar en een ideaal ingrediënt voor guacamole, sauzen en smoothies. En er zijn ook gezondheidsvoordelen! De enkelvoudig onverzadigde vetten van avocado helpen het cholesterolgehalte te reguleren, het heeft ontstekingsremmende eigenschappen, is rijk aan vitamine E, mineralen en vitaminen, beschermt de cardiovasculaire gezondheid en wordt vaak aanbevolen aan zwangere vrouwen vanwege het hoge gehalte aan foliumzuur en kalium.

De loquat (Eriobotrya japonica) of Japanse (wol)mispel is een fruitboom uit de Rosaceae-familie. Hij komt oorspronkelijk uit Zuidoost-China en werd meer dan 1000 jaar geleden in Japan geïntroduceerd; sommige Japanse variëteiten werden in de 18e eeuw voor het eerst naar Europa gebracht voor sierdoeleinden.

De loquat is een boodschapper die ons vertelt dat het tijd is om afscheid te nemen van de citrusvruchten: de lente komt eraan, het steenfruitseizoen begint! En we moeten snel zijn, want met een seizoen dat slechts april en mei bestrijkt, verdwijnen ze even snel als ze aankomen.

Veel mensen houden van loquats vanwege hun unieke bittere en zoete smaak. Het is ook een gezonde keuze; met ongeveer 6-8 calorieën per rauwe loquat bevat hij praktisch geen vet of eiwit, en bestaat hij voornamelijk uit water en koolhydraten. Loquat is een goede vervanger voor steenvruchten in recepten als milkshakes, smoothies of ijs, en het is een geweldig ingrediënt in zoetzure saus of chutneys. Loquat kan ook worden gebruikt om desserts te maken zoals gelei, biscuit en tarte tatin, alleen of in combinatie met vruchten als abrikozen en aardbeien.

Hoewel het exacte land van herkomst van de papaja onbekend is, wijst alles erop dat de vrucht afkomstig is uit het zuiden van Mexico en Centraal-Amerika. De eerste Europeaan die met de papaja in aanraking kwam, was waarschijnlijk Hernán Cortés, toen de vrucht deel uitmaakte van een banket dat hem door de Azteken werd aangeboden. Na de veroveringen verspreidden de Spanjaarden de papaja eerst naar het Caribisch gebied, daarna naar de Filippijnen en Azië. Tegen het midden van de 17e eeuw introduceerden Europese kolonisten de vrucht in Afrika en de Oude Wereld.

De vrucht groeit aan een boom die tot tien meter hoog kan worden, met een holle stam en zonder takken; de dikke kroon wordt alleen gevormd door bladeren die uit de stam ontspringen. Alle papaja’s groeien en hangen aan de bladoksels – de plaats op de stam waar de bladeren zich ook ontwikkelen. Papayasoorten variëren; sommige zijn groot en langwerpig, andere zijn kleiner en lijken qua vorm op een afgeplatte peer.

Christoffel Columbus vertaalde de Caribische naam voor papaja ababi als “vrucht van de engelen”, en beschouwde het als een middel tegen constipatie en indigestie (vanwege de natuurlijke spijsverteringsenzymen papaïne en chymopapaïne). Maar papaja is niet alleen nuttig voor de spijsvertering; het hoge watergehalte van 80 tot 85% maakt het een goed vochtafdrijvend middel, en het zit boordevol vitamine A en C, die het immuunsysteem van het lichaam kunnen versterken en de gezondheid van de huid kunnen verbeteren.