In Axarquía wordt al eeuwenlang rozijnen geteeld, ongeacht veranderingen in cultuur en heerschappij, en de methoden zijn in die tijd weinig veranderd. De teelt en bereiding van zongedroogde muskaatdruiven in het meest bergachtige gebied van Málaga speelt een belangrijke rol in de economie van de regio, omdat deze activiteit kan worden uitgeoefend op steile hellingen waar geen andere vorm van landbouw mogelijk is.

Het familieproject van María en Carlo is een plek waar ze druiven, ander subtropisch fruit en gewassen verbouwen voor eigen consumptie. Oorspronkelijk afkomstig uit Madrid, een van de grootste verstedelijkte gebieden van Spanje, bracht het milieubewustzijn van het echtpaar hen ertoe om voor een andere manier van leven te kiezen – en zich te wagen aan dit project dat zij combineren met ander werk. Ze hebben alles hier geleerd en blijven studeren. Zoals Carlo zegt: “Ik doe al 7 jaar een masteropleiding, en ik leer nog steeds.”

De leidende principes van de boerderij zijn gebaseerd op Permacultuur; er wordt niet gegraven of geploegd. Alle dagelijkse werkzaamheden, zoals het één voor één visueel inspecteren van de druiven om er zeker van te zijn dat ze in goede conditie zijn, worden met de hand uitgevoerd. María en Carlo zijn aangesloten bij de Raad van Toezicht voor de Beschermde Oorsprongsbenaming ‘Rozijnen van Málaga’ en het programma ter voorkoming van bodemerosie.

De grootste schat van de boerderij is de muskaatdruif, een bijzondere en unieke variëteit die bijna niemand biologisch teelt en die een grote rozijn met een diepe en fruitige smaak oplevert. De druiven worden geteeld op een roterend stuk grond van twee hectare, waarbij de rest van het bedrijf wordt overgelaten voor regeneratie. Na drie dagen oogsten met de hand worden ze van het veld gehaald en gedroogd. Dit drogen gebeurt op hetzelfde tijdstip voor de hele oogst, om een consistent proces en de best mogelijke kwaliteit van de rozijnen te garanderen.

De handhaving van dit systeem van druivenproductie en droging in de zon is een essentieel onderdeel van het landbeheer; het voorkomt erosie, woestijnvorming en het overmatig gebruik van water dat vaak wordt veroorzaakt door conventionele teelten. Zoals in veel delen van Málaga is een grote zorg het tekort aan water, maar Carlo en María proberen met dit nadeel te werken. Zoals Carlo uitlegt: “hier is een avocadoboom uitgedroogd, maar van hier uit groeit een andere, meer aangepaste boom, zoals een carobeboom. De natuur zoekt altijd evenwicht.”

Na vele jaren van achteruitgang wordt de belangstelling voor deze vorm van landbouw nieuw leven ingeblazen. Dit door mensen die een manier vinden om de rijkdom die de druiventeelt in de loop van de geschiedenis heeft gebracht te herstellen, te ontwikkelen en verder uit te bouwen, en de relatie met hun grondgebied en culturele tradities te herstellen. Carlo en María waarderen het verband tussen hun ambachtelijke productiemethode en de geschiedenis van de rozijnenteelt in de regio, en hun ervaring is een ander voorbeeld van waar verandering naar een ander model van leven – en van economie – mogelijk is.